Niedzielne popołudnie, spokój, beztroska. Spokój przez duże S. Chciałam go trochę zachwiać, coś przeżyć. Poszukiwałam filmu i przypomniało mi się, że chciałam obejrzeć szwedzką produkcją „Pocałuj mnie”.
W tej historii konserwatywność, emocjonalne upośledzenie walczy z rześkością uczucia, z młodzieńczym poplątaniem. Tu narracyjna subtelność obnaża potrzeby wewnętrzne kobiet. Nie chcę generalizować, ale jakoś tak się składa, że większość z nas w ukryciu marzy za spotkaniem intymnym z inną kobietą.
W filmie “Kiss me” zapięta pod szyję główna bohaterka Mia nie jest tak powściągliwa i poukładana, jak mogłoby się wydawać widzowi, natomiast wyzwolona Frida nie jest szablonem pięknego obiektu pożądania. Tu wszystko staje na głowie.
To film o końcu niewinności, o żądzach, które uwalniają się z przytłoczonego umysłu. I choć umysł walczy ze sobą….nie może się jednak powstrzymać. Nie udaje się desperacka próba powrotu do dawnego życia. Miłosne igraszki między dwiema kobietami, urastają do rangi greckiej tragedii.
Tu wszystko rozpisane jest w języku ciała. Są słyszalne szepty, długie spojrzenia… polecam.
fotki znalezione w necie
